Her şey bir yoruma verdiğim o cevapla başladı. "Aslında yanıma bir arkadaş olsa, 7 günlük paylaşım yapmak ve o rozeti kazanmak isterim. Kendimi zorlamak keyifli gibi geliyor kulağa." demiştim burada.
Fakat amacım sevgili @damla'nın yazmasını sağlamaktı. Cümlenin devamından anlaşılıyor zaten. Kendisini bir yıldır ikna etmeye çalışıyordum, pek başarılı olamasam da.. 🙂
İşte ne olduysa ondan sonra oldu. Damla, discord kanalına bu cümleyi alıntılamış. Destek olan arkadaşların sayesinde de çığ gibi büyümüş oldu bu fikir. 🙊
Sevgili @mehmetfix de "7 günlük içerik başlıklarını hazırlayabilirim." deyip o muhteşem konuları sıraladığında, artık geri dönüşü olmayan yola girdiğimi hissetmeye başlamıştım. Bu yaşanılanları anlattığıma göre henüz kaçış rampasına denk gelmemişim demektir. 🙆♀️
Yine de umudumu kaybetmiş değilim. Belki Damla, hepimize bir sürpriz yapar ve gece 03.00 olmadan dileğimizi gerçekleştirir. "Bana da ilham gelir ileride katılırım size." dediği bu ekran görüntüsünü de buraya iliştireyim ne olur ne olmaz. :)
Geriye dönersem, aslında sevgili @neokuduk'un fi tarihinde başladığı otuz günlük serüvenine heveslenmiştim. Yazdıklarını okuyor, kalemine bir kez daha hayran oluyordum. Onca güzel cümleyi bir araya getirip her gün devam edebilmesine şaşırıyordum. Ben ki ayda bir-iki defa yazma teşebbüsünde bulunduğumda bile zorlanıyordum. Günlerin ne kadar çabuk geçtiğinin işte o zaman farkına varıyordum.
'Daha dün paylaşmıştım halbuki, nasıl yirmi beş gün geçmiş olabilir ki' diyordum içimden. (Bu arada cidden dün yazmışım :)
İşte dostlar herkes için olağan bir şeyin, beni ne kadar zorlayabileceğini umarım anlatabilmişimdir. 🙆♀️
Ara verirsem, şöyle bir şeyin başıma geleceğinden korkuyorum. :)
Discord muhabbetinden sonra Noel temalı dizimin son bölümünü de yarı uyuklayarak izledikten sonra yattım. (Sabah finalini yeniden seyrettim. :)
Gece uykudan uyanıp saate baktığımda 04.00 civarıydı. Hatırıma bu konuşmalarımız geldi. 'Bir şeyler karalasam mı acaba?' dedim ama yataktan doğrulup kaleme deftere dokunmak istemedim. Gözlerimi kapadım. Bu sefer de iç sesimin konuşmalarına engel olamadım. Aklıma cümleler geliyor ve 'Aa güzelmiş bak bunu da yazayım sabah olunca.' diyorum.
Sonrasında içimdeki diğer ses, 'Şimdi kaydetmiyorsun, ya unutursan ne olacak?' diyor. Yine kulak asmıyorum ve dışarıdaki sarı sokak lambalarına kayıyor gözüm.
'Ya unutur da yazamazsam bunları' derken karnıma ağrı girdi işte. 🙊
Her önemli anda, okulun ilk gününde veya sınav zamanlarında bu duyguyu yaşarım. Hayatımdaki bir takım gereksiz bilgileri de verdim. Oh rahatladım.
Kafamdaki sesin susmayacağını anlayınca, telefona elimi uzattım ve bu satırları notlar kısmına kaydettim.
'İç sesime ufak bir rüşvet verdim, şimdi uyuyabilirim.' diye aklımdan geçirirken az kalsın telefonu düşürüyordum sert zemine.
'Tüm sesler sustu, artık rüyama devam edebilirim.' derken uyumuşum.
Bunca gereksiz bilgi ve cümle yığınından sonra esas konuya gelmeliyim artık.
Birinci Gün: Çalışmadığınız gününüzün / tatilinizin olduğu günden bahsedin.
mehmetfix
Bu soruya net bir cevap vermem mümkün değil ne yazık ki. Mevsim şartlarına ve ruhsal durumuma göre değişkenlik gösterebiliyor. Mesela yılın sıcak aylarında önceden planlayarak piknik ve doğa gezileri yapmayı, müzeler ile tarihi ve turistik mekânları dolaşmayı seviyorum.
Termosuma koyduğum çayımla ve atıştırmalıklarımla ormanlık alanda vakit geçirmek çok hoş. Çam ve çiçek kokularını içime çekmek nefes aldığımı hissettiriyor bana. Yakınlardaki suyun şırıltısı da duyuluyorsa eğer akşama dek sevdiğimle sohbet etmelere doyamam. 🙆♀️
Piknikteyken de mangal yapmak yerine dinlenmeyi tercih ederim. Mangal keyfini severim ama yorucu kısmından dolayı nadiren katılırım. Orada çantamdan kitabımı çıkarıp okuduğum, eksilmeyen çayımla birlikte doğanın seslerini dinlediğim saatlere paha biçilemez bence. Rüzgarda salınan yaprakların hışırtısı ve kuşların cıvıltısıyla, çimen ve çiçek kokularının birbirine karıştığı mekânlarda ruhumu dinlendirmeyi severim.
Demir parmaklıklı pencerelerin önüne yumuşak ve derin sedirler koydurmuştu.
Kendimi bu sedirlerden birine atarak; bir müddet dışarıdan gelen yaprak hışırtılarını ve dereden akan su şırıltısını, gözlerimi kapayarak dinledim.
Ahmet Haşim,
Yeni Mecmua-Bursa Özel Sayısı - 1923
Yürüyüş yaparken dikkatimi çekenleri fotoğraflar, bulduğum ilginç nesneleri yanımda götürürüm. Doğal taşlara bayılırım. Her gittiğim yerden toplamayı, onlara dokunmayı ve evimin en güzel kısmına yerleştirmeyi severim. O ânı hatırlatmaları çok hoşuma gider.
Bazen de sesli ve gürültülü mekânlarda arkadaşlarımla bir araya geliriz. Değişik tatlar denemeyi sevsem de bildiğim lezzetlerin müdavimi olduğum doğrudur. 🤗
Genel olarak evde vakit geçirmeyi severim. Sabah 07.00 gibi uyanınca kendimi zorlasam da tekrar dalamayan biriyim. Sosyal medyada en çok vakit geçirdiğim yer olan Twitter'a giriş yaparım o zaman.
Eğer bir müddet sonra kendime engel olmazsam gece geç vakte kadar yataktan çıkmadan yaşayabilirim sanırım. 🤦♀️
Başucumda duran tüm kitaplardan yirmişer sayfa okuyorum. Dili ağır ve hafif olanları, sayfanın yarısının israf edildiği şiirleri, çocuk kitapları ve çizgi romanları kolaj yaptığım için yorulmuyorum okurken. Zaten 2022'de buna pek uyamadığım için, ocak ayının ilk haftasından işi sıkı tutmaya gayret ediyorum.
Bugün de okuyabilirsem beş kitabı bitirmiş, birini de neredeyse yarılamış olacağım. Bu harika bir şey bence. 🙆♀️
Mutlu hissettiriyor kendimi. 🎈🎈🎈
Bazen bu okuma faslını Netflix'ten açtığım şömine keyfiyle romantik hâle getiriyorum. Şu an bu satırları, çatırdayan odunların sesini dinlerken alevlerin giderek büyümesine ve sonra köze dönüşmesine şahit olarak yazıyorum. Çünkü bugün bu yazıda bahsettiğim o bomboş günü yaşıyorum. :)
Kahvaltı niyetine bir çikolatalı gofreti gömdüm. :p Birazdan da gidip kendime az şekerli bir kahve yapacağım.
Günün geri kalanında film izlemeyi planlıyorum. Orijinal ismi The Pale Blue Eye olan ve dilimize Solgun Mavi Gözler diye çevrilen bu film, sisli ve kasvetli bir Ankara için gayet uygun bir seçim bence.
Olaylar 1830'da geçiyor. İşlenen seri cinayetleri araştırması için tutulan dedektif, herkesin sonradan tanıyacağı genç Edgar Allan Poe'nun zekasından yararlanır. Tam benim sevdiğim şeyler. 🙆♀️
Yalnız film süresi 2 saati aştığı için biraz sıkıntı duysam da buna dayanacağım artık. Psikolojik sınırım 1.30-1.40 civarı. Bunları benim gibi takıntı hâline getiren biri daha var mı acaba? 🤦♀️
Yine gereksiz bilgi veriyormuş gibi hissettim. Normal yazılarımı üç günde tamamlıyorum. Son gün uygun fotoğraf seçiyorum. Geri kalanı ise böyle fazlalıkları ayıklamakla ve yanlışlıkları düzeltmekle geçiyor. Şimdi yedi gün boyunca ne yapacağımı bilemiyorum. 🤷♀️
Umarım trenden herhangi bir istasyonda inmem de hedefe ulaşabilirim. 🎈
Okuyan arkadaşlarım varsa hâlâ, teşekkürler. 💐