About two weeks ago I had a minor traffic accident. While I was opening the left front door of my vehicle, it was slammed by the vehicle from behind. The accident inevitably leaves a psychological disorder, a feeling of fear and anxiety. I don't know if we should call it an extension of fate or one of the mistakes you made in life, but despite everything, I was thankful.
Merhaba Sevgili Arkadaşlarım,
Yaklaşık iki hafta önce küçük bir trafik kazası geçirdim. Aracımın sol ön kapısını tam açarken arkadan gelen araç tarafından çarparak sıyrıldı. Kaza insan da ister istemez psikolojik bir bozukluk ,bir korku, bir endişe duygusu bırakıyor. Bunun kaderin bir uzantısı mı diyelim ya da hayatta yaptığınız hatalardan mı diyelim bilemiyorum ama her şeye rağmen şükür ettim.
When such an accident happens to you, your outlook on life and your lifestyle changes a bit. You are re-examining yourself and your health. I started to be more careful and protected in life. Even when crossing the road, I look to the right three or four times. I'm slowly getting over this situation. I think of it as the break we took while walking towards my goal on a long road to get caught in a storm or hail and take shelter in a small hut.
Başınıza böyle bir kaza geldiğinde hayata olan bakışınız yaşayış tarzınız bir nebze değişiyor. Kendinizi sağlığınızı yaptıklarınızı bir kez daha gözden geçiriyorsunuz. Hayatta daha dikkatli ve korunaklı olmaya başladım. Yoldan karşıdan karşıya geçerken bile sağa solo üç dört kez bakar oldum. Bu durumu yavaş yavaş atlatıyorum. Ben bunu, uzun bir yolda amacıma doğru yürürken fırtınaya ya da doluya yakalanıp küçük bir kulübe de sığınmak için vermiş olduğumuz mola diye düşünüyorum.
When I questioned my past life, I thought about where I had a turning point. First of all, the excitement I experienced in the civil service exam in 2001 and my recovery. During the first 20 minutes of the exam, I am sweating and trembling as I read the questions. I am constantly checking the time. Then I stopped and put down the pen and paper. I closed my eyes and took a deep breath. I just stood there for 2 minutes. Then I started reading and answering the questions calmly again.
Geçmiş hayatımı sorguladığım da nerelerden dönüm noktası yaşadığımı düşündüm. İlk olarak 2001 yılında devlet memurluğu sınavında yasadığım heyecan ve kendimi toparlamam. Sınavın ilk 20 dakikasında soruları okurken heyecandan terliyorum ve titriyorum. Sürekli olarak zamanı kontrol ediyorum. Sonra durdum kalemi kağıdı bıraktım. Gözlerimi kapattım derin derin nefes aldım. 2 dakika öylece kaldım. Sonra tekrar sakin sakin soruları okuyup cevaplamaya başladım.
Of course, we don't always run into bad luck in life. Sometimes we come across small but big surprises for us. My brother and I worked as a street musician for a while. We were playing and singing on the streets to earn our own pocket money. The President of Atatürk Thought Association, who came to listen to us one day, wanted to meet us. He was the president of the most popular, richest association in Bartın, the city where I lived at that time. He suggested that we play at their meetings and at the celebration ceremonies and special birthdays they arranged.
Elbette ki hayatta her zaman şansızlıklara denk gelmiyoruz. Bazen küçük ama bizim için büyük sürprizlerle karşılaşabiliyoruz. Kardeşimle birlikte bir dönem sokak müzisyenliği yaptık. Sokak araların da kendi harçlığımızı çıkarmak için hem çalıyor hem söylüyorduk. Bir gün bizi dinlemeye gelen Atatürk Düşünce Derneğinin Başkanı bizimle tanışmak istedi. O zamanlar yaşadığım şehir Bartın da en popüler en zengin derneğin başkanıydı. Bize kendi toplantılarında ve kendilerinin ayarladıkları kutlama tören ve özel doğum günlerin de çalmamızı önermişti.
Finally, I went to Istanbul to look for a job. I was entitled to take the exams of Garanti Bank. The exam was administered by a firm called consulting firm Adecco. I passed the first three stages of this four-stage exam. At a final stage, only me and a woman were left. They took him first for the interview and I waited. Half an hour later he came out the door and said don't be afraid they will take you. Then they took me and asked questions. I explained myself and they hired me. But Istanbul scared me because of the crowd, the people, the distance, I started that job and gave up. It was a turning point for me. Only photographs remained in Istanbul.
Son olarak İstanbul'a iş aramaya gitmiştim. Garanti Bankasının sınavlarına girmeye hak kazandım. Sınavı danışmanlık şirketi Adecco adı verilen bir firma yapıyordu. Dört aşamalı olan bu sınavdan ilk üç aşamasını geçtim. Son bir aşamada bir ben bir de kadın kalmıştı. Mülakat için önce onu aldılar ben bekledim. Yarım saat sonra kapıdan çıktı ve bana seni alacaklar korkma dedi. Sonra beni aldılar sorular sordular. Kendimi anlattım beni işe aldılar. Ama İstanbul beni korkuttu kalabalık oluşu, insanları, mesafelerin uzaklığı, o işe başladım vazgeçtim. Benim için bir dönüm noktasıydı. İstanbul sadece fotoğraflar da kalmıştı.
As long as life goes on, what we experience stays in our memory. Our decisions chart our path. If we don't want to be disappointed, we need to know first. Then you have to really and sincerely ask for it. Finally, you have to be brave and take action. That's when we are proceeding on the path you know is right... Stay Blessed...
Hayat devam ettiği sürece yaşadıklarımız anımızda kalıyor. Kararlarımız yolumuzu çiziyor. Eğer hayal kırıklığına uğramak istemiyorsak, önce bilmemiz gerekiyor. Sonra gerçekten ve samimi olarak istemek gerekiyor. En sonunda da cesaretli olup harekete geçmek gerekiyor. İşte o zaman doğru bildiğiniz yoldan ilerliyoruz... Kalın Sağlıcakla...
